شلیک به رویای اروپای واحد

بحران های جاری در اروپا به اندازه ای عمیق و برجسته شده که جایی برای تمرکز افکار عمومی بر نهادگرایی ادعایی غرب باقی نگذاشته و نمادهایی مانند پیمان شنگن؛ واحد پول یورو؛ پیمان های مالی واحد اروپایی و .. بیش از پیش در میان آن ها به چالش کشیده شده است.

به گزارش اتاق زندگانی؛ بصیرت نوشت: نظرسنجی ها و تحقیقاتی که این روزها؛ در آستانه برگزاری انتخابات پارلمانی اروپا در قاره سبز صورت می گیرد؛ به وضوح بیانگر شکاف نسل ها و عبور رسمی جوانان و حتی میانسالان اروپایی از ارزش های ادعایی سال های ابتدایی شکل گیری اتحادیه اروپاست. بر همین اساس؛ بحران های جاری در اروپای واحد به اندازه ای عمیق و برجسته شده که جایی برای تمرکز افکار عمومی بر روی نهادگرایی ادعایی غرب باقی نگذاشته و نمادهایی مانند پیمان شنگن؛ واحد پول یورو؛ پیمان های مالی واحد اروپایی و .. بیش از پیش در میان آن ها به چالش کشیده شده است. مواردی که در گذشته ای نه چندان دور؛ حکم یک ارزش را در میان ملت ها و بازیگران اروپایی داشت اکنون تبدیل بهک ضد ارزش یا در بهترین حالت؛ مسیله ممتنع شده است.

بر اساس نظرسنجی اختصاصی یورونیوز؛ شهروندان اتحادیه اروپا خواستار آن هستند که این اتحادیه نقش قوی تری در امور بین الملل داشته باشد؛ با این وجود این هدف را به عنوان اولویت اصلی خود در نظر نمی گیرند. انتخابات پارلمان اروپا قرار است طی روزهای 6 تا 9 ژوین برگزار شود و در این نظرسنجی که در آستانه این انتخابات و با همکاری موسسه ایپسوس انجام شد؛ حدود 26 هزار پاسخ دهنده از 18 کشور عضو این اتحادیه شرکت کردند. یافته های این نظرسنجی نشان داد که 40 درصد از اروپایی ها «تقویت نقش جهانی» این اتحادیه را برای خود یک «اولویت» می دانند در حالی که 42 درصد معتقدند اگرچه این موضوع مهم است؛ اما اولویت آن ها نیست. 18 درصد از پاسخ دهندگان نیز چنین چیزی را یک هدف «ثانویه» برای آینده اتحادیه می دانستند

این نتیجه در حالی حاصل شده که وقوع بحران های بین المللی متوالی از جمله همه گیری ویروس کرونا؛ تهاجم تمام عیار روسیه به اوکراین و جنگ غزه باعث شده است اتحادیه اروپا حضور برجسته تری در سطح بین الملل از جمله در گفتگوها و تصمیم گیری های چندجانبه داشته باشد. اما این حضور برجسته؛ نه در راستای مواجهه با بحران های جهانی؛ بلکه در راستای تقویت آن ها بوده است! به عبارت بهتر؛ اروپای واحد به جای انکه نقش یک بازیگر بازدارنده در برابر بحران های جهانی را ایفا کند؛ تبدیل به متغیری وابسته به واشنگتن و تل آویو شده و همین مسیله؛ نقش آن را در وقوع و استمرار بحران ها ومنازعات جهانی پررنگ ساخته است.

چالش های فرامرزی علیه اروپا

چالش هایی مانند تغییرات آب وهوایی؛ بحران مهاجرت؛ گسترش اخبار جعلی و رشد روزافزون استفاده از هوش مصنوعی نیز که همگی چالش هایی فرامرزی محسوب می شوند نیز این دیدگاه را تقویت کرده که اتحادیه اروپا نه می تواند تحولات قرن 21 را به تنهایی مدیریت کند و نه می تواند در حاشیه بماند. این همان دوگانگی و پارادوکسی است که اروپاییان شدیدا در آن گرفتار شده و ظاهرا؛ چاره ای نیز در این خصوص وجود ندارد! بهتر است بگوییم اروپاییان بر اساس عملکرد نامتقارن و نامتوازن خود به نقطه ای رسیده اندکه اتخاذ هر گونه رویکرد و تصمیمی از سوی آنها؛ منتج به گذار به وضعیتی بهتر نخواهد شد!

اورزولا فون در لاین؛ رییس کمییسون اروپا نیز در آغاز فعالیتش در این مقام وعده داده بود که در دوران فعالیتش؛ این اتحادیه در صحنه جهانی حرف بیشتری برای گفتن داشته باشد. او در سال 2019 گفت: «ما برای پیشبرد ارزش های خود؛ در اتحادها و ایتلاف ها سرمایه گذاری خواهیم کرد. ما از طریق تجارت آزاد و منصفانه؛ از منافع اروپا حمایت خواهیم کرد. ما شرکای خود را از طریق همکاری تقویت خواهیم کرد؛ زیرا شرکای قوی اروپا را نیز قوی می کنند.»

به نظر می رسد پنج سال پس از بیان این سخنان؛ شاهد تحقق برعکس آن هستیم! فراموش نکنیم که در جریان جنگ اوکراین؛ فن در لاین از افرادی بودکه به جای تنش زدایی میان روسیه و اوکراین؛ تبدیل به بازوی عملیاتی آمریکا در جنگ شد؛ تا جایی که بازیگرانی مانند برلین و پاریس به صورتی خودخواسته و عامدانه وارد معادلات مستقیم نبرد با مسکو شدند. در حال حاضر؛ بسیاری از جوانان اروپایی این سوال مهم را از خود می پرسند که نقش کشورهایشان در مواجهه با بحران هایی که قاره سبز را تهدید می کند چیست؟ آیا واقعا ماهیت بحران های جهانی از سوی اروپاییان درک می شود یا خیر؟! به نظر می رسد پاسخ این سوال منفی باشد! بازی در زمین آمریکا و رژیم صهیونیستی به اندازه ای به دغدغه مهم اروپاییان تبدیل شده که جایی برای تفکر منطقی آن ها در قبال بحران های جاری در نظام بین الملل باقی نگذاشته است!

چه کشورهایی از نهادگرایی اروپایی استقبال می کنند؟

نتایج این نظرسنجی همچنین نشان داد که پرتغالی ها سرسخت ترین طرفداران تقویت نقش اتحادیه اروپا در جهان هستند و به همین دلیل 56 درصد از پاسخگویان به این نظرسنجی در این کشور؛ چنین هدفی را یک «اولویت» دانستند. پس از این کشور نیز بلغارستان (50 درصد) و اسپانیا (49 درصد) قرار داشتند. بر اساس داده های این نظرسنجی؛ بیشترین افرادی که به این هدف به عنوان یک هدف «ثانویه» می نگریستند نیز در لهستان (28 درصد)؛ رومانی (25 درصد) و فرانسه (21 درصد) زندگی می کردند. فرانسوی ها در حالی این هدف را «ثانویه» می دانند که کشورشان دارای کرسی دایمی در شورای امنیت سازمان ملل است.

این مسیله نشان می دهد که کشورهای اروپای شرقی و غربی در یک نقطه بهکدیگر نزدیک شده اند:اینکه نهادگرایی جاری در اروپا؛ تا کنون ثمره ای به همراه نداشته است. در مجارستان؛ جایی که نخست وزیر ویکتور اوربان به دنبال جدایی از بروکسل در موضوعات مرتبط با سیاست خارجی است؛ اکثریت 55 درصدی پاسخ دهندگان تقویت نقش جهانی این اتحادیه را «مهم؛ اما نه اولویت» توصیف کردند که بالاترین درصد برای این پاسخ بود.

رویکرد خاص ملی گرایان افراطی در نظرسنجی ها

آن هایی که خود را حامی یکی از چهار حزب «طرفدار اتحادیه اروپا» معرفی کردند نیز با توجه به نزدیک بودن زمان انتخابات پارلمانی این اتحادیه؛ به دنبال تقویت نقش بین المللی آن بودند و آن را یک «اولویت» می دانستند. داده های به دست آمده در این موضوع نیز به این شرح است: حامیان حزب مردم اروپا 50 درصد؛ حامیان سوسیالیست ها و دموکرات ها 50 درصد؛ لیبرال های عضو حزب بازسازی اروپا (Renew Europe) 51 درصد و درنهایت سبزها 47 درصد. این موضوع در میان پاسخ دهندگان طرفدار گروه های راست افراطی پارلمان از اقبال کمتری برخوردار بود؛ یعنی 35 درصد در میان طرفداران گروه پارلمانی محافظه کاران و اصلاح طلبان اروپایی (ECR) و 25 درصد در میان طرفداران گروه پارلمانی هویت و دموکراسی (ID). در مجموع نیز در میان 10 موضوعی که از سوی موسسه ایپسوس به نظرسنجی گذاشته شد؛ گزینه تقویت نفوذ جهانی اتحادیه اروپا در رتبه «هشتم» گرفت که کمی بالاتر از کمک به اوکراین و حمایت از اقلیت ها بود.

پایان خبر اتاق زندگانی