دلقک بازی در فضای مجازی الزاماً خلاقیت نیست! +فیلم

در پاسخ به اتاق زندگانی مطرح شد؛

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری اتاق زندگانی، سید محسن بنی هاشمی، دبیر علمی ششمین همایش بین المللی سواد فضای مجازی در پاسخ به این پرسش اتاق زندگانی، که منظور از سواد رسانه ای ایرانی و آموزش آن به کاربران کشورمان که در شبکه های اجتماعی مختلف فعال هستند، چیست؟ گفت: منظور از سواد رسانه ای (یا سواد فضای مجازی) بومی، آن نوع بینش و کنشی است که در عرصه فرهنگ یک سرزمین اتفاق می افتد و به هیچ وجه هم منظور این نیست که فضای مجازی را ایرانیزه کنیم.

وی افزود: اینکه بستر، ریشه یا محل شکل گیری یک پلتفرم یا عرصه ای در ایران است یا نه، مهم است ولی در این بحث باتوجه به اینکه نگاه ما فرهنگی است، خیلی تاثیرگذار نیست. مسئله ما فرهنگ ایرانی، معرفتی، دینی و اسلامی خودمان است و باید بر اساس آن تعاریفی داشته باشیم و بتوانیم کار کنیم.

بنی هاشمی همچنین عنوان کرد: ریشه خلاقیت هم در زبان فارسی و هم در زبان های دیگر با مفهوم خالق یکی است. پس منظور ما از تولید محتوای خلاقانه در فضای مجازی مشخص است و نمی توان هر کار عجیب و غریب یا اصطلاحاً دلقک بازی در فضای مجازی را خلاقانه نامید. خلاقیت آن چیزی است که در راستای خلقت باشد.

توضیحات کامل دبیر علمی ششمین همایش بین المللی سواد فضای مجازی به این پرسش را در ادامه تماشا کنید: 

سپس نصیری، یکی از سخنرانان نشست ملی فعالان فضای مجازی در پاسخ به همین پرسش خبرنگار اتاق زندگانی توضیح داد: ماهیت و محتوای سواد رسانه ای در سراسر دنیا یکی است و غیرممکن است که این را بخواهید ایرانیزه کنید، مثل اینکه یکی بخواهد معادله ریاضی را تغییر دهد و بگوید باید ایرانیزه شود. چیزی که عملا امکان پذیر نیست.

عصر دایه گری دیجیتال

وی افزود: قلب تپنده و عنصر وجودی سواد رسانه ای، بحث تفکر انتقادی است. ما ماهیت آن را نمی توانیم تغییر دهیم و زیربنای آن را عوض کنیم. سواد رسانه ای مولفه هایی دارد که باید وجود داشته باشد. این موارد ستون هایی هستند که حتما باید وجود داشته باشند و ما می توانیم این را در جامعه خودمان نهادینه کنیم. ما آموزه های اخلاقی و ارزش های خانوادگی و تربیتی خاصی در کشورمان داریم که شاید در دیگر نقاط دنیا به آن توجهی نداشته باشند. برای منِ والد مهم است وقتی می بینیم در یک اثر نمایشی، شخصیتی که قهرمان داستان است به خاطر نجات جون کسی، حقوق دیگران را پایمال می کند، در آخر به عنوان یک قهرمان از او یاد نشود. در آنجا من به عنوان میانجی به فرزندم می گویم نباید برای کمک کردن به قشری، حقوق دیگران را نادیده بگیریم.

نصیری اضافه کرد: ظرافت هایی وجود دارد که می توان از آن استفاده کرد، همانطور که خیلی از پدر و مادرها امروز این کار را انجام می دهند که در حین تماشای فیلم، یا حین تجربه های مشترک رسانه ای می توانند نکات ویژه ای را به فرزند خود آموزش دهند. ولی متاسفانه مشکل ما این است که پدر و مادر آگاهی ندارد که سواد رسانه ای چه جایگاهی دارد و فرزندش باید چگونه از یک رسانه استفاده کند. برخی بر این باورند رسانه یک پرستار است و ما به بحث «دایه گری دیجیتال» رسیده ایم و برای بعضی از والدین رسانه حکم دایه و مادر را دارد. کدام رسانه می تواند مادرانگی را منتقل کند؟ چطور می توان گرمی رابطه مادر و فرزند را از یک رسانه گرفت؟ درست است با رسانه بچه ها سرگرم می شوند و منِ مادر به وظایف خانه و شغلی خود می رسم، ولی نباید نقش مادری را نادیده گرفت چون ارتباط صمیمانه، وقت گذاشتن با فرزندان بسیار مهم است. 

وی در پایان سخنانش عنوان کرد: سال هاست که من به این موضوع اعتراض دارم که چرا در کشور ما سواد رسانه ای فضای مجازی متولی ندارد. ما باید یک متولی پاسخگو داشته باشیم تا بتوانیم موانع و مشکلات در سر راه این قضیه را برطرف کنیم.