بایدن را قدرت رسانه کنار گذاشت

برای پرداخت شارژ ماهیانه منزل به نزد مدیر مجتمع ساختمانی رفته بودم. خانمی است بددهن و خشن که کل مجتمع از او حساب می برند. (از تیپ طرفدارهای ترامپ). سر صحبت را باز کرد و به سیاست کشاند. در میانه صحبتهایش حرف جالبی زد. گفت: «گاهی با دوستانمان که دورهم جمع می شویم می گوییم ایکاش ممکن بود که زمان به عقب برگردد. ما آرزوی آن آمریکای دهه هشتاد (میلادی) و آن روزهای خوب را داریم. ایکاش دوباره روزگاری برقرار می شد که توییتر نبود و اصلا اینترنت نبود(!). آن روزهای خوب کاش دوباره بر می گشت»

ولی واقعیت این است که زمان به عقب باز نمی گردد. توییتر و شبکه های اجتماعی یک «رکن» اساسی این دنیای جدید است. دنیایی که دیگر آب خوش از گلوی هیچ سیاستمداری براحتی پایین نمی رود. این مدت اخیر وحشی ترین گفتگوها و تندترین نقدها در فضای توییتر درباره جو بایدن در جریان بود. شاید اگر روزگارِ سنتی دهه هفتاد و هشتاد میلادی برقرار بود؛ «ضعفهای جو بایدن» اینگونه پررنگ نمی شد. شاید به روال سنتی؛ دموکراتها می توانستند «2 دور» قدرت را در دست داشته باشند و بعد نوبتِ جمهوریخواه ها!

ولی خیر! مردم لحظه به لحظه اخبار را در توییتر؛ اینستاگرام؛ تلگرام؛ تیک تاک؛ واتس اپ و… می بینند. مثل دهه هفتاد-هشتاد میلادی نیست که شهروند ساده دل آمریکایی به امور یومیه مشغول باشد و بعد حوالی انتخابات؛ تعدادی گفتگو برگزار شود؛ روزنامه ها مقالاتی/تحلیلهایی منتشر کنند؛ و بعد هم یک نفر رییس جمهور شود. روز به روز؛ ساعت به ساعت؛ و گاه دقیقه به دقیقه «تحلیل و محتوا» تولید می شود و افراد بر روی گوشی هایشان می بینند.

جو بایدن برای آمریکا رییس جمهور بدی نبود و به رغم کرونا و چالشهای اقتصادی بعد از آن؛ ایالات متحده شاهد آمار خوب اشتغال؛ مهار تورم و رشد اقتصادی بود. اما اذهان عمومی در دنیای جدید فقط به «آمار اشتغال و تورم» و … نگاه نمی کند. افزون بر شاخصهای آماری؛ ویژگیهای شخصیتیِ سیاستمداران به شدت زیر نظر شبکه های اجتماعی است. به تعبیر حافظ

بس «نکته غیرِ حُسن» بباید که تا کسی/ مقبولِ طبعِ مردم صاحب نظر شود!

«جو بایدن پیر و فرتوت» برای شهروند دموکرات و صاحب نظر آمریکایی پذیرفتنی نبود؛ اما لجبازی جو بایدن را رسانه مهار کرد. 

بازتاب رسانه به قدری قوی است که در چشمهای لجباز هر پیرمرد صاحب قدرتی می نشیند و برقش چشم را خاشع می کند! خُشَّعًا اَبصارُهم!

انتخاب کامالا هریس اشتباه دیگر دموکراتها خواهد بود. این بانوی کم استعداد در چهارسال گذشته بسیار ضعیف تر از انتظار بوده است. بزرگان دموکرات روی مسیله زن بودن؛ رنگین پوست بودن و آسیایی تبار بودنِ هریس (اقلیت بودن) حساب باز کرده اند؛ حال آنکه حریف ترامپ باید بسیار باهوش؛ دارای حضور ذهن قوی؛ و درک عمیق از اذهان عمومی باشد. ترامپ نیک می داند که سفیدهای طرفدارش از وضع «آمریکای امروز» خشمگین اند. آنها از اینکه می بینند فلان جوان مهاجر هندی؛ چینی؛ ایرانی و… به سرعت در این مملکت رشد می کند و به همه جا می رسد ولی فرزندانشان فقیرند؛ خشمگین اند. آنها از موازنه اخیر ثروت-قدرت در آمریکا راضی نیستند.

برای «حریف ترامپ شدن» در سخنوری؛ فردی مثل گوین نیوسام 

فرماندار کالیفرنیا (یا حتی گرتچن ویتمر؛ فرماندار میشیگان) باید روی رینگ بوکس مناظره قرار گیرد. نه هریس سردمزاج.

کامالا هریس در جریان رقابتهای انتخاباتی 2020 سخنوری خوبی از خود نشان داد و عملا تنها کسی بود که آن سال در جریان رقابتهای «درون حزبی» به شدت به جو بایدن تاخت(!) ولی او پس از انتخابات 2020 و طی چهار سال گذشته به شدت یخ و منفعل عمل کرده است. اینکه گمان شود 81 میلیون رای سال 2020 دموکراتها؛ براحتی پشت سر هریس قرار می گیرد؛ اشتباه محاسباتی است.

برنده انتخابات پیش رو «رسانه» است. کسی انتخابات صدوپنج روز آینده را خواهد برد که رسانه را «بفهمد» و ویژگیهای شخصیتی اش برای شهروندان قابل قبول باشد. شهروندی که ساعت به ساعت از رسانه «خبر» دریافت می کند.
دونالد ترامپ درک روشنی از رسانه دارد و علاوه بر آن درک روشنی هم از روحیات سفیدهای طرفدار خودش دارد. او سبد رای خودش را خوب می شناسد. رقابت با چنین فردی بسیار دشوار است. کامالا هریس اگر بخواهد مشابه هیلاری کلینتون عمل کند؛ «دومین زنی» خواهد بود که مغلوب ترامپ می شود.

هریس تنها در صورتی خواهد برد که در این 105 روز لحظه به لحظه با رسانه حرکت کند. با رسانه موج ایجاد کند. و با رسانه در ذهنها و قلوب انسان مدرن و نسل زد جایی باز کند مختصّ خودش. 
آیا او که چهارسال اینگونه نبوده؛ چنین توانمندی خواهد داشت؟!

311311