«رضا یاراحمدی» نه تنها مجسمه ساز، بلکه نقاش مهمی است

به گزارش خبرگزاری اتاق زندگانی شاهین ترکمن گفت: رضا یاراحمدی نقاش و مجسمه ساز برجسته ای بود و در کنار فعالیت هنری شخصی اش سهم بسزایی در شکل گیری نهادهای صنفی هنرمندان از جمله انجمن هنرمندان مجسمه سازان ایران داشت.
او ادامه داد: رضا یاراحمدی را از سال های دور و به واسطه هم دوره بودن با برادرم در هنرستان می شناسم بعدها هم مجموعه دار آثارش شدم. حتی قرار بود در سال 1396 نمایشگاهی از آثارش در گالری سهراب برپا کنیم که متاسفانه با درگذشتش این امکان فراهم نشد.
او افزود: یاراحمدی هنرمند مهمی است و ضرورت این وجود دارد که آثار دیده شوند. او از نمایندگان مهم نسل خودش به شمار می رود. در دوره ای که مجسمه سازان متریالی چون برنز سنگ و چوب را دستمایه کارشان قرار می دادند او از آهن به عنوان متریال اصلی مجسمه هایش استفاده کرد.
مدیر گالری سهراب ادامه داد: رضا یاراحمدی جز نخستین کسانی است که رویکردش نسبت به مجسمه سازی بسیار معاصر است و بعدها برخی در مجسمه سازی متاثر از او هستند. اما در زمان خودش اهمیت کارش آن گونه که بود دانسته نشد.

او ادامه داد: یاراحمدی در بسیاری از بینال های شهری حضور داشته و مجسمه های متعدد شهری ساخته که مهم ترین مجسمه شهری او فردوسی است. 
ترکمن ادامه داد: یاراحمدی خیلی تمایل داشت که در سال های آخر عمرش نقاشی هایش دیده شوند از او مجموعه نقاشی مجسمه طراحی و طراحی هایی که برای ساخت مجسمه هایش کرده نیز به جا مانده از این رو تصمیم گرفتیم که در نخستین نمایشگاهی که از آثار او برپا می کنیم تمرکزمان را روی نقاشی های او بگذاریم و در سال های پیش رو نمایشگاه های دیگری از آثار او برپا کنیم.
مدیر گالری سهراب ادامه داد: رضا یاراحمدی روح بسیار لطیفی داشت و این موضوع در شعرها و نقاشی هایش مشهود است. او نقاش طبیعت گرا بود. بیشتر او را با مجسمه هایش می شناسد اما او نقاش مهمی در تاریخ هنر ایران به شمار می رود و نقاشی های او در مقایسه با مجسمه هایش کمتردیده شده اند. 

توکا ملکی پژوهشگر هنرها تجسمی نیز درباره نمایشگاه راز آن درخت آشنا گفت: من رضا یاراحمدی را به واسطه گفت وگوهایی که با هم دوره هایی او از جمله سعید شهلاپور داشتم شناختم. تا پیش از برپایی این نمایشگاه فقط مجسمه هایش را دیده بودم و نمی دانستم که او نقاش هم هست.
او افزود: یاراحمدی در حجم زبان و امضای شاخص خود را دارد به ویژه مجموعه درخت ها که به شدت رفتار طراحی در آن ها مشهود است ولی هیچ وقت تصور نمی کردم که نقاشی هم می کشیدند. تجربه نشان می دهد کسانی که در دو زمینه کار می کنند یک زمینه کاری شان تحت شعاع دیگری قرار می گیرد و ممکن است به قوت دیگری نباشد.
این پژوهشگر هنرهای تجسمی ادامه داد: نقاشی های رضا یار احمدی به نظرم شگفت انگیز هستند. برای آن که رفتارشان با خط قلم بافت ها تکسچر و به تصویر کشیدن طبیعت جذاب است. با تماشای نقاشی هایشان به شدت معلوم است که فضای نقاشی را می شناسند و با این که در برخی از آثارشان ردی از المان هایی که در ساخت مجسمه هایشان هم مثل اسب ها و درخت ها به چشم می خورد ولی نقاشی ها ویژگی های خاص خودشان را دارند و اتفاقاً نقاشی هایش بسیار قابل تامل هستند.
ملکی ادامه داد: اگر بدون آن تصویری که از رضا یار احمدی مجسمه ساز در ذهن داریم به نقاشی هایش نگاه کنیم با یک نقاش طبیعت پرداز روبرو می شویم که قلم بسیاراستوار وقویی دارد روبرو می شویم. چقدر خوب است که گالری سهراب برای معرفی چهره جدیدی از این هنرمند پیشقدم شده و ما رضا یاراحمدی را به گونه دیگری می شناسیم.
مرتضی اسدی نقاش و هم دوره رضا یاراحمدی گفت: من رضا یار احمدی را از سال ۱۳۵۴ و هنرستان هنرهای زیبا می شناسم من و او و برادرش محمد هم کلاس بودیم و سه سال با هم هم درس بودیم. یادم می آید آن زمان کلاس های مجسمه سازی در زیرزمین هنرستان برگزار می شد و در آن جا ما ساعت ها مشغول ساخت مجسمه بودیم.
او افزود: من هم دوست داشتم که پس از هنرستان مجسمه سازی را ادامه بدهم اما به واسطه نداشتن امکانات لازم مجسمه سازی را رها کردم اما رضا مجسمه سازی را به صورت حرفه ای ادامه داد و محمد هم پس از هنرستان تمرکزش را روی نمایشنامه نویسی گذاشت.

او افزود: مدتی هم با هم در کلاس شعر سیاوش کسرایی شرکت می کردیم. او شعرهای بسیار خوبی می سرود و در عین حال که روحیه بسیار لطیفی داشت سهم بسزایی درتحلیل و نقد شعرها داشت. او از همان زمان نگاه و شخصیت اکسپرسیوی داشت.
او در کنار علاقه به ادبیات طراحی و نقاشی به موسیقی هم علاقه داشت و مدتی نیزشاگرد علی اکبر شکارچی بود و کمانچه می زد.
این نقاش ادامه داد: پس از هنرستان من در دانشگاه تهران و رضا یاراحمدی در دانشکده هنرهای ترئینی پذیرفته شد و مجسمه سازی را به صورت حرفه ای دنبال کرد اما با انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه او به همراه جمعی از دوستان مدتی کارگاهی اجاره کرد و مجسمه سازی را دنبال کرد.
 اسدی ادامه داد: چون مجسمه سازی برای یاراحمدی بسیار مهم بود اوبه همراه تعدادی از مجسمه سازان تلاش کردند و بنیان انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران را گذاشتند اما در انجمن آن گونه که باید قدر او ندانستند و برخی با تنگ نظری زمینه جدایی او را از انجمن فراهم کردند.
او افزود: یاراحمدی چون تسلط خوبی به مرمت آثار داشت مدتی مشغول مرمت نقش برجسته مجلس شورای ملی سابق بود و در مرمت بسیاری از بناهای مهم تهران نقش داشت.
اسدی با اشاره نقاش بودن رضا یاراحمدی گفت: همه او را به عنوان مجسمه ساز می شناسند اما او اتفاقاً نقاشی را خیلی زودتر از مجسمه سازی شروع کرد و نمایشگاهی که از نقاشی های او در گالری سهراب برپا شده از جمله نمایشگاه های مهم این روزهاست.
اسدی ادامه داد: با این که یاراحمدی در مجسمه سازی از آهن استفاده می کرد اما در نقاشی هایش از فضای سخت فلز فاصله گرفته و زیبایی طبیعت را به تصویر کشیده است. به نظر من او یکی از مهم ترین منظره پردازن روزگار ماست و در نقاشی معاصر ایران حرف هایی برای گفتن دارد.
قدرت الله عاقلی مجسمه ساز گفت: رضا یاراحمدی نقش بسزایی در شکل گیری انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران داشت و مجسمه ساز مهمی به شمار می رود. او پس از انقلاب نخستین نمایشگاه مجسمه را در گالری سیحون گذاشت و در این نمایشگاه مجموعه ای از فیگورهای آدم های کشیده با پاهای کوتاه را به نمایش گذاشت که اتفاقاً نمایشگاه خوبی بود.

او افزود: رضا یاراحمدی نه تنها مجسمه سازی خوبی بود بلکه او مرمتگرو نقاش خوبی بود. به نظرم او در عرصه مجسمه سازی از زمانه خود جلوتر بود و رفتار مدرنی در مجسمه سازی داشت و مجموعه درخت های او بسیار مدرن هستند. او با مجسمه هایش تعریف جدیدی از فضا حجم ارائه داد و مجسمه های او بسیار مینیمال حرکتی و در عین حال اکسپرسیو هستند.
این هنرمند مجسمه ساز ادامه داد: یاراحمدی با این که مجسمه ساز مهمی بود و در بینال های مجسمه سازی شرکت کرد و آثار قابل تاملی خلق کرد اما از بینال سوم مجسمه سازی که پرویز تناولی دبیری آن را برعهده داشت کنار گذاشته شد. در انجمن هنرمندان مجسمه ساز ایران نیز این اتفاق برای او افتاد.
جعفر نجیبی مجسمه ساز و از هم کلاسی های رضا یاراحمدی در هنرستان گفت: رضا یاراحمدی بسیار هنرمند پرکار و فعالی بود و مجسمه های او از زمان خودش بسیار جلوتر بود. مجموعه درخت های او که در گالری برگ به نمایش آمد از مجسمه های موفق او به شمار می روند.
او افزود: به نظرم مرگ به او فرصت نداد مجموعه آثارش را کامل کند اگر او فرصت بیشتری برای کار و زندگی داشت امروز جایگاه تثبیت شده تری در هنر ما داشت.
سوگند میرزایی سفالگر و همسر رضا یاراحمدی هم گفت: به واسطه این که رضا یاراحمدی پسرخاله من است او را از دوران کودکی می شناسم او خیلی زود نقاشی را شروع کرد و برای ادامه تحصیل در هنرستان تجسمی ثبت نام کرد و بعد هم وارد دانشکده هنرهای تزیینی شد.
او افزود: به واسطه این که من سفالگر هستم سال ها با هم آتلیه مشترک داشتیم و من بسیار از او آموخته ام. بدون اغراق او در ساخت و نهایی کردن برخی از حجم های بزرگ من نقش بسزایی داشت.
این هنرمند با اشاره به دلبستگی عمیق رضا یاراحمدی به شعر و ادبیات گفت: او علاقه بسیار زیادی به شعر داشت و از دوران نوجوانی در کارگاه های سیاوش کسرایی شرکت می کرد و شعرهای متعددی از او به جا مانده که امیدوارم بزودی منتشر شود.
این هنرمند ادامه داد: تأثیر شعر و ادبیات بر مجسمه ها و نقاشی های رضا یاراحمدی مشهود است. او دوران کودکی اش را در طبیعت گذرانده بود و اسب ها کلاغ ها و گاوها که از موتیف های تکرار شوند آثارش به شمار می روند آن چنان در ذهن و جانش ماندگار شده بودند که همواره در آثارش حضور داشتند.
نمایشگاه آن درخت آشنا از سوم تا ۲۰ اسفندماه در گالری سهراب میزبان علاقه مندان خواهد بود. 

24457