گفت وگو با شهرام شب پره شش ماه پیش از پیروزی انقلاب/ در برابر مردم احساس مسیولیت می کنم
به گزارش خبرگزاری اتاق زندگانی؛ شهرام شب پرهکی از خوانندگان انگشت شمار ایرانی است که با خواندن آهنگ هایی به زبان انگلیسی به شهرت رسید و نخستین برنامه آواز را با خواندن آهنگ های ریتمیک و پرتحرک خارجی در برنامه «استودیو ب» تلویزیون ارایه کرد. بعد از آن اجرای برنامه دونفری ابی و شهرام و آهنگ هایی که به طور دوصدایی اجرا کردند؛ نام آنان را بیش تر بر سر زبان ها انداخت تا این که در 1356 ابی و شهرام دو سبک متفاوت را برای خود برگزیدند و راه شان از هم جدا شد. در مرداد 1357 که خبرنگار زن روز با شهرام شب پره گفت وگو کرد ابی در آمریکا به سر می برد و شهرام در ایران. در آن روزها او علاوه بر خوانندگی آهنگ می ساخت و ترانه هم می سرود. در ادامه بخش هایی از این گفت وگو را (به نقل از زن روز مورخ 26 مرداد 57) می خوانید:
چند سال داری و چند سال است که می خوانی؟
سی سال را پشت سر گذاشته ام و شانزده سال است که می خوانم.
اولین آهنگی که از رادیو تلویزیون اجرا کردی چه بود؟
اولین بار یازد سال پیش [1346] در تلویزیون برنامه اجرا کردم و یک ترانه انگلیسی خواندم که معنی فارسی آن می شود: «من او را دیدم که آن جا ایستاده بود.»
تحصیلاتی هم در رشته موسیقی داری؟
مدتی در هنرستان آزاد تحصیل کرده ام و با نواختن همه سازهای ضربی آشنا هستم.
علت جدایی ات از ابی چه بود؟
من و ابی مدت شش سال با هم کار کردیم و کارمان از آن جهت تازگی داشت که برای اولین بار دو خواننده مرد زوج هنری تشکیل داده بودند؛ و دیگر این که با خواندن آهنگ ها و ترانه های روز خارجی روی صحنه آمدیم. به هر حال اولین کارهای مان مورد توجه مردم واقع شد و به اصطلاح گل کردیم. اما علت جدایی ما این بود که در اجرای ترانه های ایرانی دو سبک کاملا متفاوت داشتیم و بهتر دیدیم هریک راهی تازه برای ادامه فعالیت های هنری خودمان پیدا کنیم. متاسفانه هیچ کدام از خوانندگان همدیگر را قبول ندارند و تا فرصتی پیش می آید یکدیگر را به باد انتقاد می گیرند. نقطه روشن در موسیقی ما این است که به هر حال فهم و درک خوانندگان به نسبت سابق بیش تر شده و اشکال تنها در این است که این گروه با هم اتحاد و اتفاق ندارند. به اعتقاد من همه خوانندگانی که موسیقی روز اجرا می کنند؛ از هایده و مهستی و ستار و داریوش گرفته تا آخر؛ همه در یک سطح از نظر سواد موسیقی هستند. پس هیچ کدام نباید دیگری را تحقیر کند و لااقل قدر یکدیگر را بدانند و این قدر به هم بد و بی راه نگویند. پیام من به خوانندگان و همکارانم و حتی آهنگ سازان و ترانه سرایان این است که با دوستی و همکاری و خوش بینی و تشویق می توانیم دنیایی قشنگ تر برای خود بسازیم و کارهای بهتر و ارزشمندتری در زمینه موسیقی ارایه کنیم. پس بیایید دست به دست هم بدهیم برویم شناخت بیش تری از موسیقی پیدا کنیم و به خاطر اشاعه موسیقی با هم هم فکری داشته باشیم. در کارهای هنری با تقلید شدیدا مخالفم و معتقدم هنرمند باید سبک و روش خاص خود راداشته باشد تا موفق شود. اگر پریسا امروز محبوب است؛ برای این است که مبتکر سبک جدیدی است. گوگوش هم همین طور؛ داریوش هم همین طور… حالا اگر کسانی بخواهند از این ها تقلید کنند موفق نخواهند شد چراکه مردم وقتی اصل را دارند احتیاج به کپی نخواهند داشت.
کلام و آهنگ اگر دل نشین و جذاب نباشد خواننده با بهترین تکنیک هم نمی تواند به آن جذابیت بدهد. پس نباید از تاثیر کلام و آهنگ غافل بود و خوانندگان باید حرمت شاعر و آهنگ ساز را نگاه دارند و بر ارزش های فکری آنان احترام بگذارند چراکه سازندگان یک ترانه و آهنگ در واقع شاعر و آهنگ ساز هستند و خواننده فقط آن را اجرا می کند. البته نقش تنظیم کننده را نیز نباید در ارایه یک ترانه فراموش کرد.
تو بیش تر از ترانه های خیلی عامیانه استفاده می کنی؛ آیا علت خاصی دارد؟
علتش این است که می خواهم با مردم صمیمانه و خودمانی حرف بزنم. یعنی به همان زبان ساده و دوست داشتنی که خودشان با یکدیگر حرف می زنند و درد دل می کنند. مردمی که تمام روز را کار کرده اند و شب پای تلویزیون نشسته اند؛ تنها با شنیدن آهنگ ها و ترانه های عامیانه و پرتحرک و ریتمیک احساس آرامش می کنند و خستگی از تن شان به در می رود. من مردم را دوست دارم و در برابرشان احساس مسیولیت می کنم و تا روزی می خوانم که آن ها دوست داشته باشند و بخواهند…
در مورد تجربه ای که در زمینه سینما به دست آورده ای [بگو].
گوگوش برای اولین بار مرا تشویق کرد که در فیلم بازی کنم؛ آن هم در فیلم «شام غریبان» که خود گوگوش نیز به اتفاق فرزان دلجو در آن بازی داشتند و روی هم رفته فیلم خوبی بود و من نیز از کارم راضی شدم. بعد در فیلم «علف های هرز» بازی کردم و «بوی گندم» نیز آخرین فیلمی بود که من و ابی به اتفاق در آن به ایفای نقش پرداختیم و می توانم بگویم از نتیجه کارم در سینما راضی هستم. چند پیشنهاد دیگر نیز برای بازی در فیلم دارم که احتمالا یکی دو تا را قبول خواهم کرد. مسیله ای که باید در این جا به آن اشاره کنم این است که کار سینما بسیار کار مشکل و پردردسری است و عجیب وقت می گیرد. برای یک فیلم مجبورم دو سه ماه وقت بگذارم ولی این کار حس تنوع طلبی مرا ارضا می کند.
این طور که پیداست تو مجموعا آدم تنوع طلبی هستی؛ در لباس پوشیدن؛ خواندن؛ روی صحنه ظاهر شدن و انتخاب رشته های مختلف هنری.
بله؛ من دوست دارم از همه زمینه ها تجربه پیدا کنم. مثلا در سینما در زمینه های مختلف موسیقی؛ حتی در لباس پوشیدن… مثلا یک روز جین می پوشم؛ یک روز از کت و شلوار و پاپیون استفاده می کنم و یک روز از لی شرت؛ روز دیگر هم لباس های پنج شش سال پیشم را از گنجه درمی آورم و می پوشم چراکه همان لباس های قدیمی برایم بعد از مدت ها تازگی پیدا می کند و این تنوع طلبی باعث شده که موفقیت های بیش تری به دست بیاورم.
تو که این قدر اهل تجربه کردن هستی؛ چرا تا حالا نخواسته ای ازدواج را تجربه کنی؟
هنوز زود است چراکه نمی خواهم تجربه ام از ازدواج یک تجربه تلخ باشد. من برای پیشرفت شانس خوبی دارم و ازدواج با مسیولیت هایی که دارد مقداری از آزادی مرا سلب می کند. ان شاءالله وقتی سی وپنج ساله شدم حتما ازدواج خواهم کرد.
شایع شده بود که با یک خواننده جوان رابطه عاشقانه داری؛ حالا اصلا بگو ببینم امکان این هست کهک خانم خواننده را به همسری انتخاب کنی؟
من اصلا اهل شایعه؛ به خصوص شایعات عاشقانه نیستم و با هیچ خواننده ای رابطه نداشته ام و با هنرمند جماعت نیز هرگز ازدواج نخواهم کرد. من دلم می خواهد همسر آینده من کدبانو و خانه دار و به خصوص خیلی جدی و وفادار باشد؛ کارمند و صاحب شغل هم نباشد.
به طور کلی با مسایل مادی چطور کنار می آیی و تا چه اندازه به مادیات فکر می کنی؟
اگر مثل خیلی ها بگویم مسایل مادی برایم مطرح نیست دروغ گفته ام؛ من ضمن این که عاشق کارم هستم می خواهم از نظر مادی هم تامین باشم. ما خوانندگان که نه سندیکا داریم و نه تامین آتیه و نه بیمه هستیم باید به فکر فردا و فرداهای مان هم باشیم. مگر صحنه تا چند سال دیگر به ما وفادار می ماند؟ بالاخرهک روز باید کنار برویم؛ آن وقت دست نیاز پیش چه کسی می توانیم دراز کنیم؟ من اگر فردا پایم بشکند و نتوانم بخوانم کدام دستگاه به من کمک می کند و چه کسی دست مرا می گیرد؟ هیچ کس! پس آینده نگری را نباید از یاد برد. خوانندگانی هم که مرتبا ادعا می کنند برای پول و مادیات ارزش قایل نیستند؛ هم به خودشان دروغ می گویند هم به مردم.
25957
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "گفت وگو با شهرام شب پره شش ماه پیش از پیروزی انقلاب/ در برابر مردم احساس مسیولیت می کنم" هستید؟ با کلیک بر روی فرهنگ و هنر, فیلم و سریال، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "گفت وگو با شهرام شب پره شش ماه پیش از پیروزی انقلاب/ در برابر مردم احساس مسیولیت می کنم"، کلیک کنید.
