چگونه تظاهرات بنگلادش به خشونت و مرگ کشیده شد

به گزارش خبرنگار گروه آموزش و دانشگاه خبرگزاری اتاق زندگانی؛ در اعتراضات اخیر بنگلادش حداقل 150 نفر کشته شده اند و برخی از افرادی که در این اعتراضات حضور داشتند؛ توضیح داده اند که چه اتفاقی افتاده است.

 یکی از دانشجویان به بی بی سی گفت معترضان در پایتخت داکا فقط می خواستند تجمعی مسالمت آمیز برگزار کنند؛ اما پلیس با حمله به آن ها؛ تجمعات راخراب کرد.

یک رهبر دانشجویی که اکنون در بیمارستان درحال بهبودی است؛ توصیف کرد که چگونه با چشم بند و شکنجه توسط افرادی که خود را پلیس معرفی کرده بودند؛ مواجه شده است. در همین حال؛ یک پزشک بخش اضطراری گفت که با ورود ده ها نفر از جوانان زخمی به بیمارستان؛ به شدت تحت فشار قرار گرفتند.

نیروهای امنیتی به آزار و اذیت زیاد متهم شده اند؛ اما دولت مخالفان سیاسی را برای ناآرامی ها که پس از اعمال سهمیه ها در مشاغل دولتی آغاز شد؛ مقصر می داند. اکثر این سهمیه ها اکنون به دستور دیوان عالی لغو شده اند.

خاموشی اینترنت در سطح ملی از پنج شنبه به محدود کردن جریان اطلاعات در کشور منجر شده و حکومت در حال اجرای مقررات منع رفت وآمد به وسیله هزاران سرباز است. ارتباطات محدود از شب سه شنبه برقرار شد و اولویت به شرکت هایی نظیر بانک ها؛ شرکت های فناوری و رسانه ها داده شد.

این خشونت؛ جدی ترین چالش در سال های اخیر برای شیخ حسینه؛ نخست وزیر 76 ساله بنگلادش است که در ژانویه در یک انتخابات جنجالی و تحریم شده توسط احزاب مخالف اصلی کشور؛ برای چهارمین بار پیاپی به مقام نخست وزیری رسید.

رایا (نام غیر واقعی یک دانشجو)؛ دانشجوی دانشگاه خصوصی BRAC؛ به بی بی سی بنگلا گفت که او نخستین بار در 17 ژوییه به تظاهرات پیوسته است؛ اما روز بعد؛ درگیری ها با پلیس بهک وضعیت واقعاً وحشتناک تبدیل شد.

او گفت پلیس پس از ساعت 11:30 صبح به دانشجویان با پرتاب گاز اشک آور حمله کرد و در آن لحظه چند دانشجو این قوطی های گاز اشک آور را برداشتند و به سمت پلیس پرتاب کردند. سپس پلیس شروع به استفاده از گلوله های لاستیکی کرد و در یک نقطه؛ دانشجویان را در محوطه دانشگاه محبوس کرد و حتی مانع از انتقال مجروحان به بیمارستان شد.سپس در بعدازظهر؛ پلیس از آن ها خواست تا آنجا را ترک کنند.

رایا گفت: در آن روز؛ ما فقط می خواستیم تجمعی مسالمت آمیز برگزار کنیم؛ اما پلیس پیش از آنکه ما کاری انجام دهیم؛ کل محیط آن مکان را تخریب کرد.

وضعیت در 19 ژوییه؛ روزی که اکثر کشته ها در آن رخ داد؛ به مراتب بدتر شد. تا ساعت 22 صدها معترض در بازار ناتون؛ بازار نزدیک رامپورا با پلیس درگیر بودند و منطقه ای که در حال حاضر به میدان جنگ شباهت دارد؛ بهک منطقه پر خطر تبدیل شده بود.

پلیس با شلیک تیراندازی؛ گاز اشک آور و نارنجک های صوتی پاسخ می داد و یک هلی کوپتر نیز از هوا شلیک می کرد. خبرنگاران بی بی سی شاهد آتش سوزی ها؛ خودروهای سوخته و خراب؛ موانع جاده ای و درختان شکسته بودند.

پلیس برای تقویت نیرو و مهمات درخواست می کرد و مهمات به سرعت در حال تمام شدن بود. بیمارستان ها در شهر با تعداد زیادی از مجروحان که بسیاری از آن ها با پای پیاده و خون آلود آمده بودند؛ مواجه شدند.

پزشکان بخش اضطراری تحت فشار قرار گرفتند و بیمارانی که به طور فوری نیاز به درمان داشتند را به بیمارستان داکا ارجاع دادند. پزشکان گفتند که اکثر قربانیان با گلوله های لاستیکی مورد هدف قرار گرفته بودند و در پنج شنبه و جمعه؛ بیشتر بیماران با جراحت های ناشی از تیراندازی به بیمارستان آمدند.

وضعیت تا شب جمعه که دولت منع رفت وآمد سراسری اعلام کرد و ارتش را به خیابان ها فرستاد؛ به مراتب بدتر شد. بعد از خشونت های جمعه؛ یکی از رهبران دانشجویی به نام «ناهید اسلام» مفقود شد. پدر او گفت که ناهید از خانه دوستش در نیمه شب جمعه به زور برده شده و بیش از 24 ساعت بعد دوباره پیدا شده است.

ناهید توصیف کرد که چگونه او را به اتاقی در یک خانه بردند؛ مورد بازجویی و شکنجه فیزیکی و روانی قرار دادند و او روز یکشنبه به هوش آمد و به خانه برگشت تا لخته های خون ایجاد شده در شانه ها و پای چپ خود را درمان کند.

« محمد علی عارفات» وزیر اطلاعات بنگلادش در پاسخ به اتهامات او  به بی بی سی گفت که این حادثه بررسی خواهد شد اما او مشکوک به خرابکاری است و کسی است که تلاش می کند تا پلیس را بدنام کند.

همچنین سوالاتی درباره کسانی که جان باخته اند وجود دارد؛ برخی از آن ها به نظر نمی رسد ارتباط ثابت شده ای با جنبش اعتراضات داشته باشند.

بی بی سی بنگلا با بستگان «ماروف حسین»؛ 21 ساله؛ که در حال جستجوی کار در داکا بود؛ صحبت کرد. مادر او گفت که او را از رفتن در تظاهرات منع کرده بود اما او در حالی که در تلاش برای فرار از درگیری ها بود؛ از پشت تیر خورده و سپس در بیمارستان جان باخته است.

یکی دیگر از کشته شدگان؛ «سلیم ماندال» یک کارگر ساختمانی بود که در آتش سوزی که صبح زود روز یکشنبه پس از خشونت ها در محل کار و زندگی اش به وقوع پیوست؛ گرفتار شد. بدن سوخته او به همراه دو نفر دیگر پیدا شد اما علت آتش سوزی ناشناخته است.

«حسیب اقبال» 27 ساله که در خشونت ها جان باخته؛ گفته می شود که عضو جنبش اعتراضات بوده اما به شدت درگیر آن نبوده است. خانواده اش گفتند که او عضو جنبش نبوده است؛ اما نمی دانند چگونه جان باخته است. پدر او از شنیدن مرگ پسرش که برای نماز جمعه رفته بود؛ شوکه شد و گفت که آن ها قرار بود با هم نماز بروند؛ اما او به تنهایی به مسجد رفته است.

پدر «حسیب اقبال» گفت که بعد از مدتی جستجو متوجه شد که پسرش فوت کرده است و گواهی فوت او به دلیل خفگی صادر شده است؛ اما بستگانش در مراسم تشییع جنازه نشانه های سیاهی بر روی سینه اش یافته اند. پدر «حسیب اقبال» قصد ندارد شکایتی علیه پلیس ثبت کند زیرا معتقد است پسرش هرگز برنمی گردد. او گفت: هرگز تصور نمی کردم که تنها پسرم را اینگونه از دست بدهم.