وضعیت اخلاقی آلمان و کانادا – خبرگزاری اتاق زندگانی | اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرگزاری اتاق زندگانی؛ وِجتِبل داستان یک خانواده ایرانی است که با اتفاقات گوناگون دست و پنجه نرم می کنند و وقایع مختلف و جالبی را پشت سر می گذارند؛ وقایعی که از جنس آگاهی؛ شادی؛ غم و گاهی هم هیجان است. قسمت قبل آن را اینجا بخوانید. دوازدهمین قسمت آن را در زیر بخوانید:

صبح پنجشنبه ایرج برای تعمیر لپ تاپ به مغازه کریم رفت. کریم از دوستان قدیمی ایرج بود. حدود پانزده سال پیش که خیلی از تعمیر کامپیوترش ناامید بود کریم خیلی راحت آن را عیب یابی کرد و با قیمت خیلی کم تعمیرش کرد. بعد از آن دوستی عمیقی بینشان ایجاد شد. هم کاربلد بود و هم باوجدان. دسمتزدهایش دور از ذهن بود. یک بار ایرج مبلغی اضافه تر را زیر دستگاه کپی پنهان کرد و بعد از خداحافظی تلفنی گفت از زیر دستگاه کپی پول را بردار. مجبور بود این کار را بکند چون کریم نیز به هیچ وجه از مبلغ کمی که گفته بود کوتاه نمی آمد. یک دندگی اش دوست داشتنی بود. یک روز با پیرمردی که برای گرفتن کپی آمده بود حین کار شوخی می کرد. پیرمرد مدام می گفت «پسرجون اینقدر با من شوخی نکن». بعد از اینکه هزینه کپی را به پیرمرد گفت ابتدا فکر می کرد باز دارد شوخی می کند و با عصبانیت گفت «مگه بهت نمی گم این قدر با من شوخی نکن». کریم هم گفت «حاج آقا شوخی نکردم واقعاً هزینه کپی همین می شه که گفتم». مغازه اش همیشه پر از مشتری بود و خیلی از آنها به خاطر خلق و خو و مرام او به هر بهانه ای به مغازه اش سر می زدند تا حالشان خوب شود.

وقتی کریم با لپ تاپ جلوی مغازه کریم ایستاد از همان فاصله پنج شش متری گفت ایرج جون ببخش منو اصلاً وقت ندارم خودت که می بینی چقدر مشتری دارم.

– بین مریض هم وقت نداری؟

– شرمنده ت می شم.

– می خوام داروهامو نشون بدم.

– لپ تاپو بده من؛ خودت هم بیا این ور.

به درخواست کریم همیشه پشت میز کار او می رفت و حتی در کارهایی مثل کشیدن کارت به او کمک می کرد.

یکی از مشتری ها به نام محمد اصالتاً افغانستانی بود. محمد رحیمی تازه از کانادا آمده بود و صحبت هایش درباره وضعیت اخلاقی کانادا و آلمان گوش های ایرج را تیز کرد. سال ها این موضوع فکر ایرج را مشغول کرده بود که دولت آلمان با این ظلمی که در مواردی از جمله فروش بمب های شیمایی به ارتش عراق و غیره علیه ایرانی ها کرده چرا برای مهاجران این قدر هزینه می کند. این تناقض چیز کمی نبود و ایرج را شدیداً بدبین کرده بود. قسمتی که مشتری ها ایستاده بودند اصلاً جا نبود با این حال با ترفندی خودش را به رحیمی نزدیک کرد و پرسید چرا کانادا را ترک کردی؟

– داشتم خفه می شدم. اگر پایبند به اخلاق و شریعت محمدی باشی اصلاً نمی تونی کانادا رو تحمل کنی؟ یکی از دوستانم تو آلمان زندگی می کنه؛ اون هم داره برمی گرده ایران.

– چرا اینقدر هزینه می کنن برای مهاجرا؟ خیلی برای من عجیبه اینها که اینقدر بی رحمن؛ اینقدر به مردم ما فشار میارن حتی داروی بیمارای صعب العلاج رو تحریم می کنن؛ چرا برای مهاجرا سرمایه گذاری می کنن؟

– هزینه می کنن اما در عوض باید خودت رو بفروشی.

– بفروشی؟ یعنی چی؟

– اونطور که اونا می خوان باید زندگی کنی. مثلاً تو کتاب درسی بچه ها رسماً همجنس گرایی رو آموزش می دن. اگر بچه ت بزرگ شد خواست به سمت همجنس گرایی بره حق نداری مخالفت کنی.

– چطور حق نداری؟ اگه جلوش رو بگیری چی می شه؟

– کافیه پسر یا دختری با پلیس تماس بگیره و از والدینش شکایت کنه؛ طوری با والدین برخورد می کنن که انگار قتل مرتکب شده. یعنی قانون شدیداً برخورد می کنه.

– خوشحالم که شما رو اینجا می بینم. خیلی دوست داشتم سوالاتم رو یکی جواب بده. راستی یکی از اقوام ما دو سه سال پیش رفت آلمان.

– خب!

– با برادرم تو تلگرام در ارتباط بود؛ الان برادرم باهاش قطع رابطه کرده…

– چرا؟

– می گفت به امام زمان (ع) نعوذ بالله توهین کرده.

– اینا باید این طور باشن. احتمالاً از کشور دیگه ای رفته آلمان. راه نمی دادن اونجا. شرط گذاشتن که باید از مسلمونیت دست بکشی؛ اون هم قبول کرده.

– البته ایران هم بود وضع درستی نداشت. به شوهرش پایبند نبود؛ البته شوهر قبلی ش.

– همون آلمان براش خوبه! تو آلمان زن هایی هستند که به خاطر فقط یک وعده غذا تو ویترینن تا یکی بیاد ببرشون.

– شنیده بودم این طرف که رفت آلمان مسیحی شده؛ گفتم شاید جدی نباشه. الان فهمیدم که واقعاً مسیحی شده. تو تلگرام عکس های ناجوری از خودش می ذاره.

– چجور عکسی؟

– خیلی بدپوشش؛ در واقع کم پوشش.

– همینه داداش. کشورهای اروپایی بیخودی برات هزینه نمی کنن باید از درون تهی بشی تا به شکلی که خودشون می خوان پرت کنن. قوانین عجیب و غریبی دارن که اصلاً برای ما قابل تحمل نیست.

– مثل چی؟

– اگر خانمی با پلیس تماس بگیره بگه شوهرم اذیتم می کنه پلیس سریع اقدام می کنه؛ شوهرش را به فاصله مثلاً پونصد کیلومتر تبعید می کنه و می گه حق نداری نزدیکش بشی. قانون رعایت می شه اما به این شکل. برای اینه که داشتم اونجا خفه می شدم. خدا رو شکر رها شدم.

– اما همه مثل شما این قدر حساس نیستن. بعضی ها انگار اصلاً رگ غیرت ندارن. این همه ستم آلمانی ها رو چطور نادیده می گیرن خیلی عجیبه!

– من که اهل افغانستان هستم نسبت به جانبازان شیمیایی حساسم و خیلی از آلمان نفرت دارم تعجب می کنم بعضی ایرانی ها اصلاً انگار ایرانی نیستن.

– وطن دوستی به حرف نیست. بعضی از همین ها که شما می گین می دونن که فرانسه خون آلوده به ایران صادر کرده باز تو این شلوغی ها به فرانسوی ها گوش می دن. آیندگان که تاریخ رو بخونن از رفتار این تیپ آدما تعجب می کنن.

– شما معلومه خیلی به غرب بدبین هستید.

– بله. اگر ببینم شخصی خوشبینه به غربی ها؛ به اون شخص هم بدبین می شم و می گم کجای کارش ایراد داره که روحش این حساسیت رو نداره. همین آقا کریم که الان تو مغازه ش هستیم تعریف می کنه می گه نزدیک اینجا یه آزمایشگاه هست که کاراش رو ما انجام می دیم. رییس آزمایشگاه اومده بوده اینجا می گفته اکثر بدنسازایی که میان پیش ما برای آزمایش؛ مشکل دارن.

– مشکل چی؟ اخلاقی؟

– نه؛ بچه دار نمی شن.

– به خاطر دارو؟

– بله به خاطر این داروها و مکمل هایی که از غرب میاد. به دروغ ادعا می کنن که اگر زیر نظر متخصص استفاده کنی ضرر نداره در حالی که دروغ می گن. به خاطر سود خودشون خلاف واقع می گن.

– به نظر شما چرا بعضی از مردم زودباورن؛ چه مسایل سیاسی باشه چه غیر اون؟

– غرب افکار انحرافی خودش رو با کار رسانه ای قوی به ذهن مردم تزریق می کنه.

– چرا مذهبی ها کمتر اتفاق می افته که فریب بخورن؟

– حب الدنیا راس کل خطییه. همه خطاها از علاقه به دنیا نشیت می گیره.

این داستان ادامه دارد…