تراژدی حلبچه؛ نمایه ای از استاندارد چندگانه غرب در مقوله حقوق بشر

کنعانی نوشت؛

سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در یادداشتی به مناسبت سالروز حمله وحشیانه شیمیایی رژیم بعث عراق به مردم بی دفاع حلبچه؛ توضیحاتی درباره استاندارهای چندگانه غربی ها درباره حقوق بشر داده است.

به گزارش گروه سیاست خبرگزاری علم و فناوری اتاق زندگانی؛ ناصر کنعانی؛ سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در شبکه اجتماعی ایکس؛ یادداشتی تحت عنوان “تراژدی حلبچه؛ نمایه ای تلخ از استاندارد چندگانه غرب در مقوله حقوق بشر” نوشت.

متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

25 اسفند سالروز حمله وحشیانه شیمیایی رژیم بعث عراق به مردم بی دفاع حلبچه بود. روزی که سرنوشت یک شهر در چند ثانیه رقم خورد و بیش از ده هزار نفر در اثر استنشاق گاز سمی و ممنوعه دیده از جهان فروبستند.

برای مردم حلبچه و نیز برای مردم شهرهای مرزی جمهوری اسلامی ایران که خود پیش از این قربانی این نوع سلاح شده بودند و در آن مقطع پذیرای مجروحان و بازماندگان این فاجعه تاریخی بودند؛ این روز سیاه و شوم هرگز فراموش نخواهد شد.

تلخی یادآوری فاجعه حلبچه در بستر تاریخ؛ زمانی مضاعف می شود که بهاد می آوریم رژیم بعث عراق توسط برخی از کشورهای اروپایی به توانایی تولید گازها و بمب های شیمیایی دست یافت و علی رغم ممنوعه بودن استفاده از این نوع سلاح غیر انسانی؛ بارها از آنها در جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران و نیروهای ایرانی استفاده و در نهایت نیز برای تنبیه مردم شمال شرق عراق؛ مبادرت به استفاده گسترده از آن نمود.

رژیم بعث در طول جنگ تحمیلی علیه جمهوری اسلامی ایران؛ به طور مکرر از جمله در عملیات های خیبر؛ بدر؛ کربلای 4؛ کربلای 5؛ کربلای 8؛ کربلای 10؛ تک بازپس گیری در مناطق فاو و خیبر؛ مبادرت به استفاده از انواع گازهای کشنده شیمیایی نمود.

دردناک تر از آنچه بر مردم حلبچه و سردشت و نیز جوانان برومند این سرزمین که برای دفاع از تمامیت ارضی ایران اسلامی همه هستی خود را هبه کرده بودند؛ گذشت؛ رفتار مزورانه و ناجوانمردانه برخی کشورهای غربی و حامیان رژیم صدام نسبت به استفاده از این سلاح و واکنش در خصوص آن بوده است.

بر اساس گزارش های منتشره توسط سازمان ملل؛ رژیم صدام در طول سال های جنگ با جمهوری اسلامی ایران بیش از 350 بار مبادرت به استفاده از سلاح های شیمیایی نموده است.

حداکثر واکنش و تلاش سیاسی نهادهای بین المللی و کشورهای مدعی دفاع از حقوق بشر نسبت به این رفتارهای غیرانسانی؛ صدور بیانیه های بی ارزش بوده که در نهایت نیز از جمهوری اسلامی ایران می خواستند به قوانین و مقررات بین المللی پایبند باشد! این در حالیست که همان دولت ها در روزی که وزیر خارجه وقت آمریکا با آوردن شیشه ای کوچک که به ادعای خودش حاوی سم کشنده “سیاه زخم” بوده و رژیم صدام به توانایی ساخت و تولید آن برای “حمله گسترده به آمریکا” دست یافته بود؛ رای به تنبیه و تغییر رژیم صدام دادند.

کشورها و دولت هایی که در آن سال ها صدام را تشویق به حمله و تجاوز نظامی به دولت نوپای جمهوری اسلامی ایران نمودند و ضمن حمایت های بین المللی و سیاسی؛ از هیچ تلاشی در تغذیه اطلاعاتی؛ نظامی و … او دریغ ننمودند؛ امروزه در کمال ناباوری و با رد کردن تمام مرزهای اخلاقی؛ با وقاحت وصف ناپذیر مدعی دفاع از حقوق بشر هستند و نوک حملات خود را متوجه جمهوری اسلامی ایران می کنند.

همین کشورهای مدعی که از قضا کارنامه ای مملو از جنایت و تباهی دارند؛ در قبال نسل کُشی رژیم صهیونیستی و قتل عام بیش از سی هزار زن و کودک و سالخورده طی 5 ماه؛ سکوت کرده و تا آنجا پیش رفته اند که حتی افکار عمومی خود را در برابر مطامع شوم آن رژیم جعلی و نژادپرست سرکوب می کنند!

رنج و درد جسمی و تالمات روحی-روانی ناشی از آنچه در جبهه های جنگ بر رزمندگان ایرانی و در مناطقی چون سردشت؛ شهرهای مرزی و در نهایت حلبچه بر مردم بی دفاع و غیرنظامی گذشت؛ شاید به مدد گذر ایام و کنش های روزگار تدریجاً آرام گیرد؛ اما تلخی ناشی از جملات و کلمات سخیف و بی اساس و رفتارهای دوگانه مدعیان دروغین حقوق بشر در برخی کشورهای غربی نسبت به نظام؛ دولت و ملت ایران؛ هیچگاه از ذهن و قلب مردم آزاده ایران پاک نخواهد شد.