افزایش 650 برابر غلظت اکسید های مخرب لایه اُزون/ منفعت طلبی ایلان ماسک کار دست زمین داد

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری اتاق زندگانی به نقل از اسپیس؛ نتایج به دست آمده از یک مطالعه تایید می کند که در 30 سال آینده؛ غلظت اکسید های آلومینیوم مخرب اُزون در جو تا 650 درصد افزایش می یابد و عامل این روند؛ ابرصورت های فلکی ماهواره ای هستند که بازیابی لایه اُزون را تهدید می کنند.

این مطالعه جدید نشان می دهد که غلظت اکسید های آلومینیوم آسیب رسان اُزون در جو زمین طی دهه های آینده به دلیل افزایش تعداد ماهواره های از بین رفته که هنگام ورود مجدد می سوزند؛ می تواند 650 درصد افزایش یابد؛ و از آنجایی که توسعه منظومه ماهواره ای همچنان انگیزه مالکان شرکت های خصوصی را برانگیخته می کند؛ آسیب به لایه اُزون بدون آنکه اقدامی برای ترمیم آن صورت بگیرد ادامه می یابد.

لایه اُزون؛ سپر محافظتی نازکی در استراتوسفر زمین که از ما در برابر پرتو های مضر ماوراء بنفش خورشید محافظت می کند؛ در دهه های 1980 و 1990 در اثر استفاده گسترده از کلروفلوروکربن ها (CFCs) سوراخ شد. این آسیب پدیده ای نگران کننده به شمار می رود که سلامت انسان و محیط زیست را به خطر می اندازد.  

دانشمندان شرح می دهند؛ با ممنوعیت جهانی کلروفلوروکربن ها؛ لایه اُزون در حال احیا است. با این حال؛ تحقیقات جدید حاکی از آن است که ابرمنظومه های ماهواره ای مانند ماهواره های اینترنتی استارلینک این پیشرفت را تهدید می کنند.

این ماهواره ها در ارتفاعات پایین مدار زمین قرار می گیرند و برای ارایه خدمات اینترنتی و سایر کاربردها؛ مانند ناوبری و تصویربرداری؛ طراحی شده اند. شرکت هایی مانند اسپیس ایکس و وان وب در حال راه اندازی ابرمنظومه های خود با هزاران ماهواره هستند.

تاثیر ماهواره ها بر لایه اُزون

هنگامی که این ماهواره ها در مدار زمین قرار می گیرند؛ با اتم های موجود در جو زمین برخورد می کنند. این برخورد ها می تواند منجر به آزاد شدن ذرات آلومینیوم اکسید شود. ذرات آلومینیوم اکسید در استراتوسفر با مولکول های کلر واکنش می دهند و کلر رادیکال آزاد می کند. کلر رادیکال نیز به نوبه خود مولکول های اُزون را تخریب می کند و منجر به تخریب لایه اُزون می شود.

محققان تخمین می زنند که اگر تعداد این نوع ماهواره ها به طور فزاینده ای افزایش یابد؛ غلظت ذرات آلومینیوم اکسید در استراتوسفر می تواند تا 650 درصد افزایش یابد. این افزایش منجر به تخریب قابل توجه لایه اُزون و به خطر انداختن پیشرفت احیای آن شود.

تخریب لایه اُزون به گفته محقفان؛ می تواند پیامد های جدی برای سلامت انسان و محیط زیست داشته باشد. افزایش تابش ماوراء بنفش خورشید منجر به افزایش موارد سرطان پوست؛ آب مروارید و سایر مشکلات سلامتی می شود. همچنین می تواند به اکوسیستم های زمینی و دریایی آسیب برساند.

اقدامات لازم چیست؟

با توجه به نگرانی های فزاینده در مورد تاثیر ماهواره های ابرصورت فلکی غول پیکر بر لایه اُزون؛ اقداماتی باید برای کاهش این خطر انجام شود که در قدم اول تعیین چارچوب برای شرکت های خصوصی فضایی منفعت طلب است.

 همچنین؛ دولت ها و سازمان های بین المللی باید برای تنظیم تعداد ابر منظومه های ماهواره ای که در مدار زمین قرار می گیرند؛ با هم همکاری کنند.

شرکت های ماهواره ای نیز باید در طراحی و ساخت ماهواره های خود از مواد و روش های پایدارتر استفاده کنند تا انتشار ذرات آلومینیوم اکسید را به حداقل برسانند. علاوه بر تمام این موارد؛ تحقیقات بیشتر برای درک کامل تاثیر این نوع ماهواره ها بر لایه اُزون و توسعه راهبرد های موثر برای کاهش این خطر ضروری است.

این مطالعه از شبیه سازی دینامیک مولکولی در مقیاس اتمی برای تعیین کمیت میزان اکسید آلومینیوم تولید شده برای ورود مجدد ماهواره ای مدل استفاده کرد و سپس از تعداد ماهواره هایی که برای بازگشت مجدد برنامه ریزی شده بود برای ابرصورت های فلکی ماهواره ای استفاده کرد تا پیش بینی میزان اکسید آلومینیومی که در آینده تولید می شود را نزدیک به واقعیت تخمین بزند.